محمد علی وزیری:سالن مجتمع آموزشی حضرت مجتبی(ع) بار دیگر شب به یادمانی دیگری را در صفحه آلبوم خاطرات خوش خود ثبت کرد. شبی که قصیده بلند (ستایش خدمت) با شاه بیت تجلیل و نکوداشت کارمندان تدارکاتی و خدماتی زحمتکش مدارس و خادمین فرهنگ و عرصه تعلیم بود و با شرکت تعاونی مسکن جامعه فرهنگیان یزد که به عنوان تعاونی برتر استان معرفی گردیده بود همه در نوع خود بدیع و بدعتی نیکو و قابل تقدیر بود. سال‌ها بود که صحنه و سن مراسم تقدیر و ستایش شاهد تشویق مدیران و نخبگان بود اما کسانیکه فقط زحمت پیراستن و پذیرایی مجالس و مدارس را داشتند هرگز بر سکوی ستایش نرفتند و امشب فرصتی فراهم آمده بود تا حق به حق نادیدگان برسد سال‌هاست که سهم خدمتگزاران مدارس در این میان مستور مانده بود آنانکه زودتر از همه می‌آیند، دیرتر می‌روند گرمایش و سرمایش و آسایش می‌آورند، در نقش تعمیرکار، سنگ صبور و اولین ارائه دهنده کمک‌های اولیه در هنگام سانحه ظاهر می‌شوند بعلاوه در کلیه مراسم مدارس اعم از تجلیل و جشن شادی و حزن آنچه نصیبشان شده خستگی و کوفتگی بوده است ولی دوشنبه شب 27/9/96 فرصتی پدید آمد تا برای اولین بار از آنها تجلیل شود حتی بنشینند و چون دیگر میهمانان پذیرایی شوند اوج ستایش از آنها در بغض سلطان‌زاده مدیرعامل مجتمع نهفته بود که با احساسی بی‌ریا و صادقانه با قدرشناسی از آنها تجلیل کرد از آنها درخواست رضایت نمود و حلیت طلبید که در آن فضای احساسی مورد تشویق حضار قرار گرفت.
دکتر طالبی معاون سیاسی امنیتی استاندار یزد که از مدعوین ویژه بود در سخنانش به این ابتکار آفرین گفت و اضافه کرد زحمات خدمتگزاران مدارس کمتر دیده شده و بر زبان آمده و این مجلس در نوع خود بدیع و قابل ستایش است وی با تیزبینی که کار سیاستمداران است گفت نه تنها این کار مجتمع آموزشی حضرت مجتبی(ع) نشان از قدرشناسی، و نکته سنجی دارد که یاد کردن از پیشقراولان انقلاب و بزرگانی از روحانیون و دانشگاهیان و سیاستمداران انقلابی درس مهمی به همگان داد که اسامی و ذکر خیری از آنان گاه در سانسور مصلحت مانده است.
یادآور می‌شود که سلطان‌زاده در طلیعه گفتارش به مناسبت روز وحدت حوزه و دانشگاه از بزرگانی نظیر مرحومان حضرات آیات منتظری، طالقانی، هاشمی رفسنجانی، مطهری، مفتح و دانشگاهیان از جمله مهندس مهدی بازرگان، دکتر یدا... سحابی و دکتر علی شریعتی به نکویی یاد کرد و یادشان را گرامی داشت.
زیبایی مراسم هم آنگاه بود که به اسم و با کمال ادب و احترام از کارمندان زحمتکش خدماتی و تدارکاتی مجتمع نام برده شد و آنها در میان تشویق صمیمی و گرم و پرشور حضار لوح و جایزه خود را از دست عده‌ای از مقامات استانداری و آموزش‌وپرورش دریافت کردند.
در این مراسم از گروه مهندسان و استادکاران و کارگران پروژه‌های احداثی و کسانی که با خدماتشان شرکت تعاونی مسکن جامعه فرهنگیان یزد که تعاونی برتر در استان شناخته شده بود تجلیل به عمل آمد.
در همین مراسم مدیرعامل مجتمع در سخنانش از خدمات احمد شیرزاد مدیرکل آموزش‌وپرورش ذکری جمیل نمود و وی را مدیری اخلاق محور ساعی در پیگیری امور تعلیم‌وتربیت خاصه معاش معلمان دانست توجه و احترام به بازنشستگان، عیادت مکرر از بیماران فرهنگی، حضور در مراسم مدارس و معلمان اهتمام در مسکن و بیمه و درمان و بیماران خاص فرهنگیان یاد کرد حضار نیز با تشویق پرشور بر این سخنان صحه گذاشتند.
شایان ذکر است مراسم به هنرنمایی دانش‌آموزان هنرمند مجتمع و در انتها اجرای سرود «ای ایران» توسط یکی از دانش‌آموزان کلاس پنجم ابتدایی آراسته شد که تحسین همه حضار را برانگیخت.
سخنرانی خسروی عضو هیات مدیره را در ادامه می خوانید:
باسمه تعالی
یکی از مقوله‌های مغفول مانده در آموزش‌وپرورش مقوله تاثیر خدمتگزاران زحمتکش، بی‌ادعا و موثر در نظم و انضباط و بهداشت و سلامت و ایمنی و اخلاق و تربیت فرزندان ماست. کوشیده‌ایم در این مقال ضمن سپاسگزاری و قدردانی از تلاش‌های این چهره‌های خدوم در جمع همکارانمان بار دیگر آنان را به خاطر آوریم و همت بی‌شائبه ایشان را ارج نهیم و رنج و محنت آنان در روزان و شبان و گرما و سرمای روزگاران و سالیان خدمت را سپاس گوییم و اکنون که غبار سپید کهنسالی بر چهره‌شان نمودار شده بگوییم: یاران سخت کوش مریزاد دستتان. در گذشته نه چندان دور حضور بابای مدرسه به مدارس رسمیّت و صفای خاصی می‌داد و این بابای مهربان هر صبح ورود بچه‌ها را خوش‌آمد می‌گفت. به همت او در شروع هر صبح روح لطیف دانش‌آموزان با بوی گل ناشی از آب پاشی در ورودی و عطر گل باغچه کنار میدان صبحگاه نوازش می‌شد و دانش‌آموزان احساس ورود به خانه دوم و محیطی امن‌تر از خانه را تجربه می‌کردند و تا ورود مدیر و معلم نادانسته‌های بسیاری از این بابای پیر می‌آموختند. استقبال از دانش‌آموزان، نظم کلاس و چیدن نیمکت‌ها، رسیدگی به فضای سبز مدرسه و نظافت سرویس‌ها و گردگیری عادت همیشگی بابای مهربان مدرسه بود. تقلّای او در بازرسی پاییزی بام کلاس‌ها، نصب لوله‌های بخاری، بازدید شیشه‌های شکسته، لکه گیری در و دیوار و پنجره و تعمیر میز و نیمکت‌های شکسته برنامه‌های دیگر او بود که از بسیاری خسارت‌ها جلوگیری می‌کرد و بالاخره رنگ چای داغ زنگ تفریح و لبخند رضایت معلمان گوشه‌ای دیگر از خاطرات دانش‌آموزان دیروز مدارس از بابای مدرسه است. بابای مدرسه با وجود حجم زیاد کار از استقبال صبح تا بدرقه ظهر در میان بچه‌ها بود و آنها از ارتباط با او رفتار زندگی می‌آموختند و از احساس رضایت و درک متقابل لذت می‌بردند. امروز جای خالی بابای مدرسه که به نوعی رابط خانه و مدرسه و احوال‌پرس دانش‌آموزان غایب کلاس‌ها نیز بود در بسیاری از مدارس احساس می‌شود و گویا بدون او هیچ چیز جای خودش نیست و کلام آخر این‌که:
گر بمرده‌ست روانش پر نور/ ور بود زنده خدا یارش باد
تعداد مشاهده
(3506)
نظرات
(0)